{2}

Γυρνώντας το βλέμμα ψάχνω ψηλαφιστά τα σημάδια που γέμισαν τις μέρες....σαν αγκάθια από τις φραγκοσυκιές τ' Αυγούστου κάποια κολλάνε στη γλώσσα σφραγίζοντας λες ένα ανεπίδοτο γράμμα. Αφήνονται όλα μέσα μου, σε στιγμές περασμένες με μπογιές, που δεν άντεξαν στην βροχή επιλόγων. Κυλάνε στον τοίχο των ματιών, βουτηγμένα στα σμύρνα..
Έτσι τα νιώθει η αφή μου τα λόγια μεταξύ μας, πάντα βουτηγμένα στα σμύρνα. Που μια, τ’ άφηνες στο κορμί μου. Που μια, τα έμπηγα στο μυαλό σου. Και ήθελα να ζω εκεί. Να είμαι εκεί. Στο μυαλό σου.