*Περιμένοντας το βράδυ

Δεν ξέρω πως,
δεν ξέρω που,
δεν ξέρω πότε, όμως τα βράδια...
συχνά μέσα τον ύπνο
Ακούμε τα βήματα ή
ή περνούν μέσα στον καθρέπτη
Πρόσωπα
Που τα είδαμε κάποτε σ'
ένα δρόμο, ή σε ένα παράθυρο,
και ξανάρχονται
Επίμονα
Η στιγμή βιαστική και ανεξήγητη.
Οι ταξιδιώτες χάθηκαν στο βάθος,
Άλλους τους κράτησε για πάντα το φεγγάρι.
Οι καγκελόπορτες το βράδυ
ανοίγουνε μ' έναν λυγμό
Οι ταχυδρόμοι ξέχασαν τον δρόμο
Κι η εξήγηση
Θα έρθει κάποτε, όταν
δεν θα χρειάζεται πια καμιά
εξήγηση


Τ. Λειβαδίτης