Βγήκαν τα ρόδια αγάπη μου....να 'σπαγε η σκέψη μου σα ρόδι να ξεχυθούν μυριάδες κατακόκκινοι σπόροι, άλλοτε να στάζουν τρυφερότητα..κι έρωτα..κι αγάπη κι άλλοτε ν' αφήνουν μια στιφάδα που τσιτώνει γλώσσα και ουρανίσκο...
η μνημη ειναι σε εγρηγορση....γυριζει πισω και μαζευει..ήλιους πως να βγάλω λέξεις, φθόγγους, σιωπές και χροιές απ' το μυαλό;
σε σκέφτομαι συνέχεια...
Θα μου ζωγραφίσεις ρόδια;
___________________________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου