tag:blogger.com,1999:blog-22521760617995661012024-03-13T16:05:27.250+02:00ΊκαροςIkarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.comBlogger504125tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-56139105487064603462020-06-24T00:01:00.002+03:002020-06-24T00:01:21.560+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<i><span style="font-size: large;">Ξαπλωμένοι τ'ανάσκελα θυμάμαι, πάνω στις πευκοβελόνες τα κοιτάζαμε τα σύννεφα να φτιάχνουν σχήματα στο γαλάζιο φόντο. Να παίρνουν μορφές, να γίνονται πίνακες και να δροσίζουν την κάψα του καλοκαιριού. Κάποια στιγμή, σα να σχημάτισαν μιά καρδιά κι ένιωσα την δική μου να χτυπάει σαν τρελή. Σε είχε κλέψει ο ύπνος κι είχες για πρώτη φορά αφήσει το χέρι σου να κρατά το δικό μου. </span></i><br />
<i><span style="font-size: large;">Θέ μου, κανε ετούτη η στιγμή να κρατήσει αιώνια, ευχήθηκα, κρατώντας την αναπνοή μου, μην τύχει και ξυπνήσεις, αποτραβήξεις το χέρι σου και χαθείς σαν σύννεφο.</span></i><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-63003641252718504402019-08-26T16:43:00.001+03:002019-08-26T16:43:15.673+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;">Αναζητά τώρα τη βροχή, τον αέρα, τις εναλλαγές του καιρού που ξέρει πως αρέσουν σ' αυτόν, λες και το νερό, το ράπισμα, το ξάφνιασμα, τον φέρνουν πιο κοντά της, πάνω της, στο ρείθρο του κόκκινου γκρεμού του, εκεί που μονο ο αντίλαλος απ' τις καρδιές τους ακούγεται πια...</span><br />
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-qc1MSt02h3Y/XWPh5szevwI/AAAAAAAAQXE/FDkzH-0mkqskBv9GW03R-x7YmvAkCJqDQCLcBGAs/s1600/nude.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="184" data-original-width="274" src="https://1.bp.blogspot.com/-qc1MSt02h3Y/XWPh5szevwI/AAAAAAAAQXE/FDkzH-0mkqskBv9GW03R-x7YmvAkCJqDQCLcBGAs/s1600/nude.jpg" /></a></div>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span></div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-75937931855857716372019-07-20T18:40:00.002+03:002019-07-20T18:40:22.583+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">Προχθές μου είπες μια κουβέντα που με συγκλόνησε: "Είμαι πλάι σου". </span><br />
<span style="font-size: large;">Ίσως για κάποιους να είναι χιλιοακουσμένη, φυσική, όμως εγώ την άκουσα πρώτη φορά...Ξέρω τι θα μου πεις: '¨Επρεπε να στο πω? Δεν το νιώθεις τάχα?" Ναι...το νιώθω, κάθε στιγμή, όμως αυτή η δική μου ανασφάλεια , είχε ανάγκη να το ακούσει. Για πρώτη φορά στη ζωή μου.</span><br />
<span style="font-size: large;">Όταν πριν 5 χρόνια μου είπαν πως έχω καρκίνο, μου μίλησαν για μαστεκτομή, για απώλεια ενός σημαντικού στοιχείου της γυναικείας μου υπόστασης, έκλαψα για 2 πράγματα: το πρώτο, για τα παιδιά μου και το δεύτερο γιατί δεν είχα ζήσει τον έρωτα, δεν έχω ζήσει τον έρωτα και ο ακρωτηριασμός αυτός, απομάκρυνε από μέσα μου το ενδεχόμενο να τον ζήσω πια. </span><br />
<span style="font-size: large;">Είχα ανάγκη έναν σύντροφο, να μου πει ακριβώς αυτό και να το εννοεί: "Είμαι πλάι σου"...(ακόμη και αν χειρουργηθείς και σου πέσουν τα μαλλιά με τις θεραπείες, σ' αγαπώ και δεν βλέπω παρά αυτή που έχω αγαπήσει...είμαι πλάι σου)</span><br />
<span style="font-size: large;">Δε χρειάστηκε να γίνουν όλα αυτά, όμως η ανάγκη έχασκε πάντα σαν εσωτερική αναπηρία.</span><br />
<span style="font-size: large;">Κατάφερα αρκετά μονη μου ως τώρα, όμως ήταν απλά ένα κολύμπι επιβίωσης σε μια συνεχή φουρτούνα...πουθενά η απόλαυση της θάλασσας. Αν σ' έβαζα μέσα σ' αυτή την εικόνα, θα ήσουν φάρος που προστατεύει από τους ύφαλους , δεν μπορεί να πάψει τη φουρτούνα, όμως δείχνει τη ρότα προς το προσωπικό απάγκιο. Προλαβαίνεις τις σκέψεις μου, γνωρίζεις τις κινήσεις μου, μου δείχνεις τις αντιδράσεις μου. Δεν θέλω να ευχαριστήσω καμία τύχη, ούτε θα πω ότι μου χρωστούσε η ζωή να βρεθείς μπροστά μου, θέλω όμως να ευχαριστήσω εσένα, γι' αυτά, για τα προηγούμενα, για τα επόμενα και για άλλα τόσα....</span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-13290240258118630942019-06-16T20:56:00.001+03:002019-06-16T20:58:14.036+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">Απ' όταν θυμάται τον εαυτό της διάβαζε με μια ψυχαναγκαστική τάση. Στην πρώτη δημοτικού ήταν ο Παπαδιαμάντης χωμένος κάτω από το θρανίο, δευτέρα αποστήθισε τον μισό εθνικό ύμνο και πάει λέγοντας. Με το τέλος του δημοτικού είχαν ολοκληρωθεί τα άπαντα των Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Ζολά και υπολοίπων κλασσικών. Τελειώνοντας το ένα, άρχιζε το άλλο. Κοιτώντας τώρα πίσω, αναγνωρίζει το λόγο: έψαχνε τρόπο ζωής, μέσα από ιστορίες άλλων. Έμπαινε στη θέση των ηρώων και ζούσε μαζί τους, ή γι' αυτούς, αποσυρώμενη από μια πραγματικότητα που όχι μόνο δε της ταίριαζε, μα και πονούσε. Αρκετά αργότερα, φτάνοντας στον αγαπημένο Marquez, άρχισε να περπατά στα βήματα των ανεκπλήρωτων Κολομβιανών ερώτων. Της πήγαινε ο πόνος της Φερμίνα Δάσα που έκρυψε στην ψυχή της τον έρωτά της για τον Φερνάντο Αρίσα και συμβιβάστηκε σ' ένα γάμο χωρίς συναίσθημα. Φορτωμένη με τα 100 χρόνια της δικής της μοναξιάς, αποφάσισε κάποια στιγμή να ευθανατώσει τον προσωπικό της συμβιβασμό, να βγάλει τη βέρα από το δάχτυλό της και ν' ακολουθήσει, έστω και τώρα, το δρομολόγιο που προστάζει η δική της ψυχή σ' ένα ποταμόπλοιο χωρίς στάσεις, με κυβερνήτη έναν υπερευαίσθητο και με ανεπτυγμένη διαίσθηση άντρα. Δεν ξέρει πόσες εξεγέρσεις της αναλογούν ακόμη. Όταν αγαπάς ολόκληρη είναι από μόνο του μια εξέγερση εξάλλου. Το μόνο που ξέρει είναι πως αξίζει πια να βγει έξω από τις σελίδες, για να ζήσει την κατάδική της ιστορία, όποια και όση κι να είναι αυτή...</span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/6diEygozpXk/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/6diEygozpXk?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-16348876895071190762019-06-13T23:46:00.001+03:002019-11-15T09:25:02.392+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">Στο γυρισμό της καθημερινής διαδρομής, στάθηκα σ' ένα σημείο να φωτογραφίσω τον ήλιο που έδυε πίσω από το φάρο. Το σημείο ήταν το ίδιο με αυτό που σου μιλούσα πολλές φορές το χειμώνα, με την πλάτη στη θάλασσα να με μουσκεύει και να παλεύω να κρατήσω τη φωνή σου, μέσα από τα κύματα και τον αέρα. Συμβαίνει, οι εικόνες, οι μυρωδιές να μας γυρίζουν πίσω.</span><br />
<span style="font-size: large;">Καλοκαίρι πια, στην ώρα που αγαπώ, μ' εσένα που κουβαλώ πάντα μέσα μου.</span><br />
<span style="font-size: large;">Είναι ωραίο, λέω, τα συναισθήματα να μην εξαρτώνται από εποχές, να μη συρρικνώνονται στο κρύο, να μην τεμπελιάζουν στη ζέστη, παρά να μένουν αειθαλή, όπως ένα κήπος πίσω από παλιά σιδερένια πόρτα, κρυμμένος από τη βοή του δρόμου και τα περίεργα βλέμματα του κόσμου, γεμάτος από μυρωδιές απλές, όπως αυτή του χαμομηλιού ή του άνθους της λεμονιάς.</span><br />
<span style="font-size: large;">Μαζί σου νιώθω πως έφτασα στον προορισμό μου. Με μια εφηβική πολλές φορές έξαψη, καθαρίζω τον μέσα πίνακα και ξεκινώ να γράφω από την αρχή με λέξεις που κυριολεκτούν στην εύρεση της χαμένης ισορροπίας. Μαθαίνω ξανά πως η καρδιά δεν αναρρώνει μόνο, μα και γιατρεύεται όταν ξεφύγει από την ομηρία του πρότερου βίου, που την κλείνει όπως το κουκούλι την κάμπια. Ανοίγω φτερά, το ξέρεις κι εσύ έτσι όπως μου τα ξετυλίγεις απαλά και αναμένω το φιλί σου για το πρώτο πέταγμα...</span><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-iRDG0vNSnkk/XQK2CLnPqPI/AAAAAAAAQR0/XJkFV7dxwK0DdvsKimbYC7tdpIvOdAIjgCLcBGAs/s1600/62527405_10218078286004838_5809438426029621248_n%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-iRDG0vNSnkk/XQK2CLnPqPI/AAAAAAAAQR0/XJkFV7dxwK0DdvsKimbYC7tdpIvOdAIjgCLcBGAs/s320/62527405_10218078286004838_5809438426029621248_n%25281%2529.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-50210723399587015212019-06-11T18:41:00.000+03:002019-06-11T18:47:19.608+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">Είναι φορές, που με μια "ελάχιστη" αφορμή, οι σκέψεις πισωγυρίζουν: μικρή συνήθιζα να γράφω. Έγραφα (για) όλα όσα ήθελα να πω, να φωνάξω, όμως δε μου επέτρεπαν κι έτσι, στο τέλος, δε μου επέτρεπα.</span><br />
<span style="font-size: large;">Καταφυγή μου η θάλασσα. Τότε τη βάφτισα έτσι. Καθόμουν σ' ένα χαμηλό βράχο κι έβγαζα τα σώψυχά μου σ' ένα μικρό μπλε μαλακό τετράδιο. Ενίοτε ζωγράφιζα κάποιες σκέψεις που δεν μπορούσαν να γίνουν λέξεις. Το τετράδιο αυτό δεν ήρθε ποτέ στο σπίτι. Μετά το τέλος της εξομολόγησης, φυλασσόταν ευλαβικά σε μια τρύπα του βράχου και μπροστά του έμπαινε μια πέτρα-πόρτα της ψυχής. Υπήρχε βέβαια το άγχος μήπως κάποιος , κάπως το βρει και χλευάσει ή βεβηλώσει τις σκέψεις. Ώσπου ήρθε μια μέρα μετά από μια καταιγίδα που η θάλασσα πήρε φόβους, καημούς, επιθυμίες, δάκρυα, ελπίδες. Το τετράδιο δεν ήταν πια εκεί, όμως όπως κάποιος που ελπίζει να βρει ένα χαμένο αγαπημένο πρόσωπο μετά από καιρό, φανταζόμουν πως είχε κλειστεί μέσα σ' ένα μπουκάλι, ταξιδεύοντας για άγνωστους προορισμούς και πως ίσως, μετά από χρόνια, κάποιος το βρει και καταλάβει. Πρώτη φορά νιώθω πως βρέθηκε όντως αυτό το μπουκάλι στα κατάλληλα χέρια, που ξέρουν να διαβάζουν να νερωμένα μελάνια και τις μουτζούρες ζωγραφιές και να βλέπουν μέσα τους όλο τον μαγικό ή σκοτεινό κόσμο που κρύβεται εκεί. Πρώτη φορά που πιστεύω πως τα παιδικά όνειρα μπορούν να γίνουν αλήθεια...</span><br />
<span style="font-size: large;">("ανθυποχαμόγελο"...δεν είχα ακούσει πάλι αυτή τη λέξη, όμως τη νιώθω κάθε που σε σκέφτομαι...συνέχεια...)</span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-4532753654117424442019-06-11T18:20:00.004+03:002019-06-11T18:22:39.313+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1c1e21;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1c1e21;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1c1e21;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1c1e21;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1c1e21;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;">Δεν ψαχνω τίποτα πια. Ούτε στα περασμένα, ούτε στα μελλούμενα. Το μόνο που ξέρω με βεβαιότητα, είναι ότι τ' αστέρια ευθυγραμμιστηκαν εκείνο το Νοέμβρη, σπάζοντας τσιμέντα και φράγματα. Καταλαβαίνεις λοιπόν πως δεν υπάρχει εξίσωση να λυνει ή να δένει δυο ανθρώπους, παρά μόνο το ανεπαίσθητο βάρος της στιγμής, που έχει έρθει από πολύ παλιά, από άλλες ζωές, για να σταθεί εδώ και να διεκδικήσει το μερίδιό της...</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1c1e21;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1c1e21;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1c1e21;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1c1e21;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1c1e21;"><span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><br /></span></span></div>
</div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-20637464341960213112019-05-11T23:15:00.000+03:002019-05-11T23:17:17.057+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 14.6667px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 14.6667px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 14.6667px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 14.6667px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 14.6667px;"><br /></span>
<span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">Όσο κι αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε, είναι γεγονός πως οι μονόδρομοι κουράζουν και είναι υπέροχο να δίνεις, όμως είναι επίσης υπέροχο να σ΄αγαπούν.</span><br />
<span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">Η ανάγκη μας για τρυφερότητα είναι εγγενής. </span><br />
<span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">Δεν θα μπω στην διαδικασία του "όσο δινω, τόσο θέλω να πάρω", γιατί δε θα βάλω ποτέ στη ζυγαριά τα συναισθήματα, όμως πάντα θα υποστηρίζω με θέρμη αυτό που πίστευα, με μια ρομαντική διάθεση ίσως, από παιδί πως αν ψάχνεις με την ψυχή σου να βρεις ένα όμορφο πράγμα κάθε μέρα, θα πάρεις τελικά πίσω το μερίδιο της ομορφιάς που σου αναλογεί...και αυτό είναι κάτι πέρα από την τύχη, στην οποία δεν πολυπιστεύω, είναι δύναμη στο κυνήγι του ονείρου, ακόμη κι αν τελικά είναι ο θησαυρός στη βάση του ουράνιου τόξου...</span><br />
<span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">Μπορείς όμως να φτάσεις κάπου χωρίς να πορευτεις; Μπορεις να κυνηγήσεις όνειρα χωρις να βυθιστείς στον φαντασιακό τους κόσμο; </span><br />
<span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">Όμως, όσο κι αν η φαντασίωση τρέφεται από την απουσία, το παιχνίδι πάντοτε θα κερδίζεται από τους παρόντες και αν η ζωή είναι όντως ένα παιχνίδι τελικά, έχεις ανάγκη που και που να κερδίζεις την παρτίδα.</span><br />
<span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"> Αλίμονο αν δε ζεις πραγματικά, έστω και κάποια απ' οσα φαντάζεσαι...Απλά, κάποια στιγμή στεγνώνεις.</span><br />
<span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">Γι' αυτό, πάντα εμπιστευόμουν τη διαίσθησή μου στους ανθρώπους, όπως επίσης ήξερα ότι όταν αποφασίζεις να βουτήξεις σε βαθιά άγνωστα νερά, μπορεί είτε να ζήσεις την εμπειρία της ζωής σου, είτε να φας το κεφάλι σου στα βράχια...όμως ποιος κέρδισε κοιτώντας τη θάλασσα απ' την ακτή και μένοντας μια ζωή στεγνός?</span><br />
<span style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 14.6667px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 14.6667px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 14.6667px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 14.6667px;"><br /></span>
<span style="background-color: white; font-family: sans-serif; font-size: 14.6667px;"><br /></span></div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-49016668775986917452019-04-15T23:35:00.002+03:002021-09-05T17:42:42.007+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<span color="rgba(0 , 0 , 0 , 0.7)" face=""open sans" , "helvetica" , "arial" , "verdana" , sans-serif" style="background-color: rgba(250, 250, 250, 0.85); font-size: 17.6px;"><br /></span>
<span color="rgba(0 , 0 , 0 , 0.7)" face=""open sans" , "helvetica" , "arial" , "verdana" , sans-serif" style="background-color: rgba(250, 250, 250, 0.85); font-size: 17.6px;"><br /></span>
<span color="rgba(0 , 0 , 0 , 0.7)" face=""open sans" , "helvetica" , "arial" , "verdana" , sans-serif" style="background-color: rgba(250, 250, 250, 0.85); font-size: 17.6px;"><br /></span>
<span color="rgba(0 , 0 , 0 , 0.7)" face=""open sans" , "helvetica" , "arial" , "verdana" , sans-serif" style="background-color: rgba(250, 250, 250, 0.85); font-size: 17.6px;"><br /></span>
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br />
<span style="font-family: courier;">Ξύπνησα απότομα μέσα στο βράδυ και σηκώθηκα ξυπόλητη ν' ανοίξω το παράθυρο. Δε συνηθίζω τα γυμνά πόδια στο πάτωμα, ούτε καν στα ζεστά χαλίκια του καλοκαιριού. Αν στο έλεγα, θα μου απαντούσες πως δεν έχω εξοικείωση με το φυσικό μου περιβάλλον. Βάζω τους φόβους μου, ή πιο σωστά τις φοβίες μου, πιο πάνω από τις υπόλοιπες αισθήσεις μου. </span></span></i><span style="font-family: courier;"><br />
<span style="color: #f3f3f3; font-size: large;"><i style="background-color: black;">Σώθηκα πέφτοντας πάνω σου. Στη χαραμάδα ανάμεσα στα σώματά μας. Στον ακάλυπτο ενός εστιατορίου, κάτω από την καμινάδα που απορροφά τους καπνούς μας. Επιταχυντές σε κατηφόρα χωρίς φρένα, κρατάω ένα δίσκο με κρυστάλλινα ποτήρια και νοιάζομαι μη σπάσουν όσα έχουν γίνει κομμάτια από καιρό. Με μαθαίνεις πως δεν πειράζει, πως δεν πρέπει να με νοιάζει. Ξεκινάς να μου δείχνεις τον ήχο των λέξεων από την αρχή. Όσα βλέπω γραμμένα, πως μπορούν και ν' ακούγονται μου λες κι εγώ σε κοιτάζω με μάτια ερωτευμένα. Μου μένει το μάθημα των αναστεναγμών και των χαδιών, απ' όπου έχω πάρει πολλές απουσίες. Ξεστομίζω στην αρχή δειλά και μετά με περίσσεια θάρρους τα "σ' αγαπώ" μου. Μέρες μεθυσμένες, χωρίς ίχνος αλκοόλ.</i></span><br />
<span style="color: #f3f3f3; font-size: large;"><i style="background-color: black;">Ποια είναι τα κλειδιά που κρατάς; Ποιο απ΄όλα στην αρμαθιά απασφάλισε το λαιμό; Ποιο την καρδιά; Ποιο το υπογάστριο;</i></span><br />
<span style="color: #f3f3f3; font-size: large;"><i style="background-color: black;">//Λούφαξε το παιδί πιο μέσα. Πήρε το σκοτάδι που το έβαλαν και το έκανε φωλιά. Μόνο εσύ το διέκρινες και το πήρες από το χέρι να το βγάλεις στον ήλιο//</i></span><br />
<span style="color: #f3f3f3; font-size: large;"><i style="background-color: black;">Πόνάνε τα μάτια μου μαζί σου. Πονάνε από το φως...</i></span><br />
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-size: large;"><br />
Σ' ευχαριστώ...</span></i><br />
<span style="color: #f3f3f3; font-size: large;"><i style="background-color: black;"><br /></i></span>
<span color="rgba(0 , 0 , 0 , 0.7)" face=""open sans" , "helvetica" , "arial" , "verdana" , sans-serif" style="background-color: rgba(250, 250, 250, 0.85); font-size: 17.6px;"><br /></span>
<span color="rgba(0 , 0 , 0 , 0.7)" face=""open sans" , "helvetica" , "arial" , "verdana" , sans-serif" style="background-color: rgba(250, 250, 250, 0.85); font-size: 17.6px;"><br /></span>
<span color="rgba(0 , 0 , 0 , 0.7)" face=""open sans" , "helvetica" , "arial" , "verdana" , sans-serif" style="background-color: rgba(250, 250, 250, 0.85); font-size: 17.6px;"><br /></span>
</span><span color="rgba(0 , 0 , 0 , 0.7)" face=""open sans" , "helvetica" , "arial" , "verdana" , sans-serif" style="background-color: rgba(250, 250, 250, 0.85); font-size: 17.6px;"><br /></span></div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-14617913194849528442019-01-28T21:38:00.001+02:002019-01-28T21:38:08.914+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i>Ξέρεις ποια είναι η χειρότερη φτώχια;</i></span><div>
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i>Το να μη λαχταρά να σε αγγίξει, να σ' αγκαλιάσει, να σε φιλήσει κάποιος.</i></span></div>
<div>
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i>Να λες πως είσαι ζωντανή, αλλά να νιώθεις το δέρμα σου ν' αφυδατώνεται και να πεθαίνει κύτταρο κύτταρο</i></span></div>
<div>
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i>Και ο μεγαλύτερος εξευτελισμός; Να παρακαλάς γι' αυτά...</i></span></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-47676922391549669892019-01-21T20:47:00.003+02:002019-01-21T20:52:58.289+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><i>Τα μικράτα της βουβά: μη μιλήσει, μη ρωτήσει, μην ενοχλήσει (μόνο η θάλασσα την άκουγε, σ' ένα μικρό μπλε τετράδιο στο βράχο)</i></span><br />
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><i>Η εφηβεία σκοτεινή: κλάμα με σβηστό το φως, βαθμοί για να "υπάρξει" ( ακόμη θυμάται στα 16 της, ένα αγόρι που ήταν ερωτευμένο μαζί της : την έβαλε μπροστά σ' έναν καθρέφτη και τη ρώτησε σχεδόν θυμωμένα: πες μου! τι το άσχημο βλέπεις!)</i></span><br />
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><i>Μεγαλώνοντας λίγο, θέλησε να δραπετεύσει, μα ήταν τόση η αγωνία της γι' αυτό, που διάλεξε μια σπηλιά. Έκλεισε απ' έξω όνειρα, πόλεις, βιβλία, γράψιμο, φως και άρχισε να χτίζει και το δικό της τείχος. Απροσπέλαστη, με αυτοσκοπό: να "υπάρξει" σαν καλή. Γέννησε, δόθηκε, αγάπησε γιατί το μόνο ακέραιο ήταν αυτή η κόκκινη αρτηρία που ασφυκτιούσε, θέλοντας να δώσει όσα ανεπίδοτα συσσωρεύονταν μέσα της.</i></span><br />
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><i>Μόνη παρηγοριά ένα κουταλάκι στην τσέπη, που μ'΄αυτό έσκαβε την πέτρα. Χρειάστηκε μόνο μια αχτίδα από φως που την έκανε να το παρατήσει στην άκρη και ν' αρχίσει να σκάβει πια με τα χέρια, με μανία, με κλάμα, φωνάζοντας όλες τις λέξεις που είχαν θαφτεί. </i></span><br />
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><i>Την άκουσε και κάποιος από την άλλη πλευρά, που δε φοβήθηκε να λερωθεί, έσκυψε και άρχισε να σκάβει κι αυτός.</i></span><br />
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><i>Όταν κατάφερε να βγει, δεν ήξερε πως να ξαφνιαστεί, πως να φερθεί, τι να νιώσει. Μόνο να ευχαριστήσει.</i></span><br />
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><i>Την συναντώ που και που στο δρόμο. Δεν είναι βουβή πια. Χαμογελά. Μιλά. </i></span><br />
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><i>Ξέρω, πως που και που κρύβεται ακόμη. Κουλουριάζεται σαν έμβρυο και ονειρεύεται βουτιά σ' ένα απέραντο μπλε, αγκαλιές και υγρά φιλιά.</i></span><br />
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><i>Δεν ξέρω τ' όνομά της. Μικρή ήθελε να την φωνάζουν Μαρία. Δεν θα την ρωτήσω. Εγώ την αποκαλώ Αξόδευτη Αγάπη.</i></span><br />
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: "courier new" , "courier" , monospace; font-size: large;"><i><br /></i></span></div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-52365410388565488582018-12-30T21:55:00.002+02:002018-12-30T21:55:19.111+02:00Λογισμοί<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">Ποτέ δεν υπήρξα καλή στους απολογισμούς. Πίστευα πάντα στους λογισμούς: ό,τι πέρασε πέρασε, να δούμε από 'δω και πέρα τι κάνουμε.</span><br />
<span style="font-size: large;">Πρώτη χρονιά νιώθω πως μου οφείλω έναν απολογισμό- εφαλτήριο μέλλοντος- γεγονότων που αναμετρήθηκαν με την ψυχή μου. Δυο φουρτούνες που πάψανε, ένα ταρακούνημα γερό ενδιάμεσα και μια λιακάδα για την συνέχεια (δε θα γράψω "για το τέλος"). Διαπίστωσα ουλές που δε ματώνουν πια και η εικόνα τους βοηθά για το μελλοντικό σχηματισμό. Δεν λέω πια πως "δεν πρόλαβα" μα ότι "προλαβαίνω": να νιώσω, να ζήσω, ν' αγαπήσω, ν' αγαπηθώ, να βοηθήσω, να χαμογελάσω, να βραχώ από τη βροχή, από τη θάλασσα και να στεγνώσω μ' έναν ήλιο ιαματικό. Δεν ψάχνω για πόσο, για όσο.</span><br />
<span style="font-size: large;">Να έχουμε μια Καλή Χρονιά όλοι μας! </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-56055716297014146242018-12-24T21:48:00.003+02:002018-12-25T15:53:55.171+02:00Τα χέρια σου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">(...) για ένα πράγμα μετάνιωσα μόνο</span><br />
<span style="font-size: large;">που δεν φίλησα τα χέρια σου</span><br />
<span style="font-size: large;">την τραχιά επιδερμίδα της παλάμης σου</span><br />
<span style="font-size: large;">που δεν φίλησα τα δάχτυλά σου ένα ένα</span><br />
<span style="font-size: large;">ξέροντας πως εκεί έχουν φωλιάσει οι περισσότεροι απολογισμοί σου</span><br />
<span style="font-size: large;">όλα όσα άγγιξες, αγάπησες,</span><br />
<span style="font-size: large;">όλα όσα χάιδεψες</span><br />
<span style="font-size: large;">αυτά που σε πόνεσαν</span><br />
<span style="font-size: large;">Απομόνωσα τα χέρια σου από την εικόνα σου</span><br />
<span style="font-size: large;">και τα μάτια, όμως γι΄αυτά δυσκολεύομαι να μιλήσω</span><br />
<span style="font-size: large;">μια άλλη φορά ίσως...</span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-29105994791387342952018-11-11T11:17:00.001+02:002018-12-25T15:52:27.032+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Διέκρινα τον εαυτό μου
πίσω από έναν παλιό σοφά. Προσπαθώ με το νύχι να ξύσω να φτάσω ως το πλίθρινο
μέσα. Πάντα με γοήτευαν τα παλιά σπίτια. Έπλεκα τις ιστορίες που κρύβουν, τα γέλια,
τους τσακωμούς, τους αναστεναγμούς. Παλιό σπίτι πλίθρινο, λάσπη και χόρτα. Μια
τζίβα που σε αρπάζει από τους ώμους να σε ταρακουνήσει να παλέψεις για όσα
αγαπάς, για όσους σε αγαπούν, γιατί ναι, ίσως, άμα υπάρχουν κι αυτοί. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Μια βροχή βαριεστημένη
βοηθά το ξέπλυμα της καταστροφής. Και στα παράθυρα <span lang="EN-US">black</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">out</span><span lang="EN-US"> </span>κουρτίνες, να σου λένε πως κάποτε ήσουν εδώ , όμως τώρα απλά γράφεις για
όσα δεν ισχύουν , δεν έγιναν, δεν πρόλαβαν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;">Έχω ανάγκη μια μικρή
καταστροφή μέσα μου. Να φέρει τα πάνω κάτω, να ρυμουλκήσει το βάρος του
παρελθόντος σ’ έναν γκρεμό χωρίς ηχώ. Κανένας διασώστης νε μην το βρει. <o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: large;">Μην ψεύδεσαι. Ξέρω περισσότερα απ’ όσα νομίζεις και αν δεις τις πόρτες ανοιχτές,
τα σκυλιά δεν θα ‘ναι δεμένα..</span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-KC6w9F27szg/W-fzoIJPO3I/AAAAAAAAMEs/sRC9pLnNyscxmv84LEIweOXZpwFjTwAnwCLcBGAs/s1600/%25CF%2580%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B8%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1029" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-KC6w9F27szg/W-fzoIJPO3I/AAAAAAAAMEs/sRC9pLnNyscxmv84LEIweOXZpwFjTwAnwCLcBGAs/s320/%25CF%2580%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B8%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" width="205" /></a></div>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-174677716560760982018-07-02T13:04:00.002+03:002019-01-22T09:59:07.466+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #eeeeee;"><span style="background-color: black; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i>Δεν κατάφερα να μάθω τίποτα<br /> απ' όσα γεννήθηκαν μέσα σε πόθο<br /> Δεν κατάφερα να κρύψω τίποτα<br /> που να συνεχίζει τ' όνειρο<br /> (Μόνη πραγματικότητα ένας ήλιος σκοτάδι<span class="text_exposed_show"><br /> που κατακαίει πρόωρα τα πάντα<br /> Αν γλυτώσουμε απ' αυτόν<br /> θα είμαστε εμείς η μόνη πραγματικότητα)</span></i></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #eeeeee;"><span style="background-color: black; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i> Ρίξε τα ζάρια<br /> Άσσοι, ντόρτια, εξάρες, εγώ χαμένη</i></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #eeeeee;"><span style="background-color: black; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i> (σκαλίζοντας την καρδιά της άμμου<br /> βρίσκεις τα σημάδια της ζωής)</i></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-27848156311718776132018-06-25T23:09:00.002+03:002019-01-22T10:17:23.528+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3;">Χαραμάδες</span></i><br />
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3;"><br /></span></i>
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3;"><br /></span></i>
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3;"><br /></span></i>
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3;"><br /></span></i>
<br />
<div style="text-align: center;">
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">Υπάρχουν κάτι χαραμάδες ανάμεσα στα όνειρα</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">βρωμάνε νοσταλγία που μουχλιάζει </span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">(στριμωγμένη, να κλείσει λες κάθε υποψία αέρα).</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">Στάσεις, σε έρημους από χρόνια σταθμούς τρένων</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">αναμνήσεις ανθρώπων σε βελούδινα καθίσματα</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">Υπάρχουν κάτι χαραμάδες που χάσκουν ακόμη και όταν όλοι έχουν φύγει</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">ταξίματα σκονισμένων τουριστών</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">σε ιαματικά λουτρά από χρόνια ξεραμένα</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">Σκουριασμένα λαβομάνα σε σκοτεινούς ορίζοντες</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">Υπάρχουν κάτι χαραμάδες</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">που σε ξυπνούν ιδρωμένο κάπου εκεί στις 3 ή 4</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3; font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">να μετράς τον σφυγμό, ν' αποδείξεις πως ζεις</span></i></div>
<div style="text-align: center;">
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3;"><br /></span></i></div>
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3;"><br /></span></i>
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3;"><br /></span></i>
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3;"><br /></span></i>
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3;"><br /></span></i>
<i><span style="background-color: black; color: #f3f3f3;"><br /></span></i>
</div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-91216440092024300352018-04-18T00:03:00.003+03:002018-12-25T15:55:01.045+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">17 χρόνια και δεν προσπαθώ να σ' αναστήσω, γιατί αυτό αφορά μόνο τα πεθαμένα μου</span><br />
<span style="font-size: large;">17 χρόνια και κοιτάζομαι στον καθρέφτη και βλέπω τα μάτια και το βλέμμα και τα σωψυχά σου πιο μέσα που όσο μεγαλώνω γίνονται πιο ίδια</span><br />
<span style="font-size: large;">17 χρόνια και κάθομαι ακόμη, ενώ κάνεις δουλειές και σου διαβάζω Παπαδιαμάντη και Καρυωτάκη και Βαλαωρίτη και Μυριβήλη, γιατί αυτοί οι "κλασσικοί" σου αρέσουν πιο πολύ και μου λες πόσο ήθελες να γίνεις φιλόλογος και μου απαγγέλεις Λατινικά και δεν καταλαβαίνεις πως καταλαβαίνω εγώ τα Μαθηματικά και τις Φυσικές και τις Χημείες</span><br />
<span style="font-size: large;">17 χρόνια και ακούμε το "Άξιον Εστί" ενώ κάνουμε γενική στο σπίτι και ταίζουμε τις γάτες στο μπαλκόνι και μου λες για το πως έφευγες μικρή από το σπίτι, για να μην ακούσεις τις φωνές από το γουρούνι που έσφαζαν μια φορά το χρόνο στο σπίτι</span><br />
<span style="font-size: large;">17 χρόνια και με περιμένεις να φτάσω με το νυχτερινό λεωφορείο από Θεσσαλονίκη και μου έχεις την ψαρόσουπα που αγαπώ και έρχεσαι και με σκεπάζεις το βράδυ και μου φυλάς την αγκαλιά σου το πρωί και ακούω την καρδιά σου όταν κλαίω</span><br />
<span style="font-size: large;">17 χρόνια και σιχτιρίζω τις στιγμές που δε σε άκουσα, που δε σου είπα πόσο σε αγαπώ, που έβαλα πιο πάνω τον εγωισμό μου από την αγάπη σου</span><br />
<span style="font-size: large;">17 χρόνια και δεν μπόρεσα ν΄αγαπήσω ξανά το Πάσχα, ούτε ν' αντέξω τις εντατικές, τον κυνισμό των γιατρών "η μητέρα σας πιάνει ένα κρεβάτι στο οποίο θα μπορούσε να ήταν κάποιος με ελπίδες"</span><br />
<span style="font-size: large;">17 χρόνια και ξέρω που θα σε βρω και έρχομαι να σε βρω και ξέρω πως μ' ακούς και πως δεν θες να κλαίω και πως δε θες να πονάω και πως δεν ήθελες να έχω την πορεία που κι εγώ δεν ήθελα τελικά.</span><br />
<span style="font-size: large;">17 χρόνια και δε δέχομαι τέτοιες απώλειες ούτε σα "μοίρα", ούτε σα "γραφτό", ούτε σαν οτιδήποτε άλλο το λένε, παρά σαν κόψιμο της ρίζας μου και πως όντως "ο άνθρωπος ορφανεύει από μάνα"</span><br />
<span style="font-size: large;">17 χρόνια και σε κουβαλώ σε κάθε μέρα μου</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<br /></div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-45555163850809915922017-07-23T23:42:00.003+03:002017-12-31T09:59:51.959+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Δεν ήσαν τα σύννεφα που προμήνυσαν εκείνον τον Σεπτέμβρη, ούτε καν η προβλεπόμενη ψύχρα που θα ερχόταν από κάποια χώρα του βορά να καθίσει στους ώμους στο μπαλκόνι. Ήταν η θάλασσα που γέμισε μέδουσες φερμένες απ' τον μαΐστρο, έτοιμες να ζευγαρώσουν στον Κορινθιακό. Κάθε χρόνο η ίδια διαδοχή. Ένας ορίζοντας να φλέγεται στη δύση, αέρα προμηνύουν οι ναυτικοί και οι μέδουσες να σταματούν απότομα τα τελευταία μπάνια.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Νεκρά τζιτζίκια στο κατώφλι, σε μια ομαδική αυτοκτονία πριν υποστούν τις συνέπειες της θερινής ραστώνης, περίγελος για τους ακάματους. Φούσκωσε ο αέρας, σήκωσε τη σκόνη, θόλωσαν τα μάτια. Μόνο η γάτα μένει ατάραχη στης αυλής την καρέκλα, να σκοτώνει το μύθο του Άργου και να περιμένει αυτή τον ερχομό, για να τριφτεί στα πόδια σου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Έτρεχες να διορθώσεις τα κεραμίδια, αλλάζοντάς τους τη σειρά. Θαρρώ πως τους είχες βάλει ονόματα, ή αριθμούς και τα συνδύαζες κάθε φορά σε διαφορετικές αριθμητικές ή γεωμετρικές προόδους. Τα βήματά σου στη στέγη κι ο θόρυβος απ' τις σταγόνες στη λεκάνη. Άφηνες πάντα μια είσοδο στο σπίτι, να μπαίνει η βροχή που αγαπάς. "Ας ξεχάσουμε τους θλιμμένους ήχους στη ζωή μας", σου είπα πατώντας στα ξερά φύλλα που γαργαλούν τις πατούσες μέχρι να ξαπλώσω ανάσκελα πάνω τους, μην αντέχοντας απ' τα γέλια. Παίρνεις φόρα και πέφτεις πάνω μου για να στροβιλιστούμε ανάμεσα στην Ανδρομέδα και τον αποσπερίτη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Φέτος θα σκίσουμε σε κομματάκια τον χάρτινο Σεπτέμβρη, να τον προλάβουμε πριν μας προλάβει και αφού βάψουμε με δαχτυλομπογιές τα κομμάτια του, θα τ' αφήσουμε θυσία χαρτοπόλεμου στον πρώτο άνεμο ή στην πρώτη μπόρα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η ανάσα δεν περισσεύει για άλλα μελλούμενα που δεν περιλαμβάνουν νότιες προσμονές.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-46648992623199854982017-02-05T12:58:00.003+02:002017-08-07T17:50:25.130+03:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<span style="font-size: large;"><i><br /></i>
<i><br /></i>
<b><i>δεν θέλω </i><i>λέξεις </i></b></span><br />
<i><b><span style="font-size: large;">η συγκίνηση είναι</span></b></i><br />
<i><b><span style="font-size: large;">και τη στιγμή που την αγγίζεις</span></b></i><br />
<i><b><span style="font-size: large;">μάλλον σε αγγίζει</span></b></i><br />
<i><b><span style="font-size: large;">χάνεται σαν πομφόλυγα</span></b></i><br />
<b><span style="font-size: large;"><i><br /></i>
<i>η συγκίνηση της γυναίκας</i></span></b><br />
<i><b><span style="font-size: large;">μιας γυναίκας</span></b></i><br />
<i><b><span style="font-size: large;">που μπορεί να σε διαβάζει</span></b></i><br />
<i><b><span style="font-size: large;">και να σε επιθυμεί</span></b></i><br />
<b><span style="font-size: large;"><i><br /></i>
<i>με έχεις ντύσει ήδη με πολλά</i></span></b><br />
<i><b><span style="font-size: large;">σε γοητεύει η ομίχλη</span></b></i><br />
<i><b><span style="font-size: large;">και ζυγίζεις τη δική σου εικόνα με το σταγονόμετρο</span></b></i><br />
<b><span style="font-size: large;"><i><br /></i>
<i>έχεις ήδη εκτεθεί απέναντί μου</i></span></b><br />
<i><b><span style="font-size: large;">τι φοβάσαι;</span></b></i><br />
<span style="font-size: large;"><b><br /></b>
<b><br /></b>
<b>η ομίχλη έχει ένα σημαντικό μείον</b></span><br />
<b><span style="font-size: large;">δε διαθέτει αφή</span></b><br />
<b><span style="font-size: large;">και μ' εσένα ξέρω πως έχω ανάγκη να σ΄αγγίξω</span></b><br />
<b><span style="font-size: large;">ακόμη και με τα μάτια κλειστά, χωρίς να σε βλέπω πως είσαι</span></b><br />
<span style="font-size: large;"><b><br /></b>
<b>δε φοβάμαι εσένα</b></span><br />
<b><span style="font-size: large;">σου είπα. εκτείθεμαι στους ανθρώπους</span></b><br />
<b><span style="font-size: large;">και δεν έχω απορριφθεί</span></b><br />
<b><span style="font-size: large;">τον εαυτό μου και τ' αυστηρά μέτρα του φοβάμαι</span></b><br />
<span style="font-size: large;"><b><br /></b>
<i><b>αναρωτιέμαι τι να σε κάνω</b></i></span><br />
<b><span style="font-size: large;"><i><br /></i>
<i>εσύ φοβάσαι </i></span></b><br />
<i><b><span style="font-size: large;">εγώ σε φοβάμαι</span></b></i><br />
<span style="font-size: large;"><i><b><br /></b></i>
<i><b><br /></b></i>
<i><b><br /></b></i>
<i><b><br /></b></i>
<i><b><br /></b></i>
<i><b><br /></b></i>
<b><i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
</b></span><br />
<div>
<b><span style="font-size: large;"><br /></span></b></div>
<span style="font-size: large;"><b><br /></b>
<b><br /></b>
</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br /></div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-30350009704560717872017-02-04T22:17:00.000+02:002017-02-04T22:17:11.813+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<i><b>Καλημέρα. Είσαι εδώ;</b></i><br />
<b><br /></b>
<b>Καλημέρα</b><br />
<b>Εδώ είμαι</b><br />
<b><br /></b>
<i><b>είσαι καλά;</b></i><br />
<i><b>κοιμήθηκες καλά;</b></i><br />
<b><br /></b>
<b>πες μου πως είσαι εσύ, άσε με εμένα</b><br />
<b><br /></b>
<i><b>πες μου τι σε χάλασε</b></i><br />
<i><b>σε παρακαλώ</b></i><br />
<b><br /></b>
<b>τύψεις μάλλον</b><br />
<b>γιατί νιώθω καλά μαζί σου</b><br />
<div>
<b><br /></b></div>
<div>
<b><br /></b></div>
<div>
<div>
<i><b>σκέψου μόνο ότι έχεις την άνεση να φύγεις την επόμενη στιγμή</b></i></div>
<div>
<i><b>χωρίς να αλλάξει τίποτα απ ότι είμαι απέναντί σου</b></i></div>
</div>
<div>
<i><b><br /></b></i></div>
<div>
<b><br /></b></div>
<div>
<div>
<b>γιατί κάθε πρωί νιώθω πως δεν θα παρουσιαστείς πάλι;</b></div>
</div>
<div>
<b><br /></b></div>
<div>
<div>
<i><b>το καλλιεργώ εγώ λίγο ή΄πολύ ασυνείδητα, δεν φταις εσύ</b></i></div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-30016063759927154142017-02-02T19:48:00.002+02:002019-01-22T10:39:48.068+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i>-πες μου μόνο ότι μ αγαπάς κι ότι είσαι ερωτευμένη μαζί μου</i></span><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i>-με έναν ανόητο τρόπο αυτό σου λέω όλες αυτές τις μέρες</i></span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div>
<br /></div>
</div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-36014022861370018922017-01-29T21:25:00.000+02:002019-01-22T10:52:26.365+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i><br />
<br />
<b>μάλλον δεν είμαι κι εγώ στα καλύτερά μου</b></i></span><br />
<i><b><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">και σε νιώθω ακίνητη να περιμένεις δεν ξέρω κι εγώ τι</span></b></i><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i><b><br /></b>
<b>μη μου στείλεις τίποτα</b></i></span><br />
<i><b><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">αλήθεια το λέω</span></b></i><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i><b><br /></b>
<b>μάλλον τώρα είναι αργά</b></i></span><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i><b><br /></b>
<b>αν βρεθούμε θα σε δω από κοντά</b></i></span><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i>δεν περιμένω τίποτα</i></span><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i>αν ήμουν ακίνητη δεν θα επέλεγα να σε δω</i></span><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i>θα έμενα σ' αυτό εδώ</i></span><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i>για όσο κρατήσει</i></span><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i>απλα είμαι πιο χαλαρή από εσένα μάλλον</i></span><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i><br /></i></span>
<i><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">ίσως...</span></i><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i><br />
έχεις διακυμάνσεις ε;</i></span><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i><br />
<b>ναι, τρομερές</b></i></span><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;"><i><b><br /></b>
<b>και θα ήθελα να με τραβάς - όπως σε τραβώ εγώ</b></i></span><br />
<i><b><span style="font-family: Courier New, Courier, monospace; font-size: large;">(ακροβατώντας μερικές φορές)</span></b></i><br />
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
</div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-14710277988656296402017-01-24T22:31:00.000+02:002017-01-24T22:31:37.456+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i><br /></i>
<i>:) ποτέ δε γράφω ποιητικά</i><br />
<i>όπως επίσης, έχω αποποιηθεί και κάθε δυνατότητα λογοτεχνισμού</i><br />
<i>έχω πολύ τετράγωνη σκέψη για να καταφέρνω τ΄αντίθετο</i><br />
<br />
<b>Πες μου λοιπόν. Τι θα σε έκανε χαρούμενη; Περισσότερο χαρούμενη, εννοώ.</b><br />
<br />
<i>α καλά...πολύπλοκα πράγματα...ένας καφές δίπλα στη θάλασσα</i><br />
<i>ένα ποτήρι κρασί μαζί με ρεμπέτικα τραγούδια</i><br />
<i>τ΄αγγίγματα</i><br />
<i>οι όμορφες μυρωδιές</i><br />
<i>μια ξαφνική αγκαλιά</i><br />
<i>ακούω σχεδόν πάντα μουσική...και πιο πολύ μέσα μου</i><br />
<i>μ' αρέσει να σιγοτραγουδώ κάποια μελωδία που μπορεί να έχει κολλήσει στο μυαλό μου απ' το πρωί που ξυπνώ</i><br />
<br />
<b>Εγώ είμαι όντως πολύπλοκος άνθρωπος...</b><br />
<b>Ζω στα βάθη και τα σκοτάδια και μου αρέσουν οι αχτίνες που τα διαπερνούν.. Ένα βλέμμα. Ένα χαμόγελο. Οι λέξεις. Ένα γυναικείο εσώρουχο που έκλεψε το μάτι σου. Το να νοιώθω καλός. (Όχι σπουδαίος πια - πάει αυτό). Μια κουβέντα που ακροβατεί τρυφερά με την ανθρώπινη χυδαιότητα. Όλα όσα μοιάζουν με υποσχέσεις. Το να περιμένεις να αποκαλυφθεί ένα ένα ρούχο από μια αλήθεια και να μην ξεχωρίζεις την γύμνια.</b><br />
<b>Α! Δεν είπα το πιο σημαντικό. Το να εκπλήσσω τους ανθρώπους!</b><br />
<div>
<b>Ειδικά, αυτούς που νομίζουν ότι με ξέρουν :)</b></div>
<div>
<b>Μα τι σου τα λέω; Νομίζω ότι - δεν ξέρω πώς - ξέρεις περισσότερα για μένα απ όσα θα επέτρεπαν οι λίγες κουβέντες που ανταλλάξαμε...</b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
<i>το να τους κάνεις να χαμογελούν περισσότερο;</i></div>
<div>
<i>είμαι δύσκολος άνθρωπος</i></div>
<div>
<i>πολλοί με θεωρούν απρόσιτη γιατί δεν τα καταφέρνω με τις "κοινωνικές" ισορροπίες</i></div>
<div>
<i>απόλυτα δοτική όμως εκεί που θέλω</i></div>
<div>
<i> οι αισθήσεις...αυτό νιώθω πως περιγράφεις</i></div>
<div>
<i>την τεχνητή "απώλεια" προκειμένου να οξυνθούν οι υπόλοιπες</i></div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
<b>Μου αρέσει να ακονίζω την επιθυμία. Να την δοκιμάζω. Οι αισθήσεις μού είναι αδιάφορες. Και οι εντυπώσεις. Τα εντυπώματα όμως ενδιαφέρουν. </b></div>
<div>
<b>Παράδειγμα. Θυμάμαι μια γυναίκα. Δεν ξέρω πως φιλά, νιώθω όμως τα χέρια της κάθε που διαβάζω ένα συγκεκριμένο βιβλίο. Δεν είναι συνειρμοί. Είναι εντυπώματα της ψηλάφησης. Και το χαμόγελο της. Το εντύπωμα της ψυχής μου στο πρόσωπό της. Και η λύπη της, το ίδιο...</b></div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
<i>Έχω οσφρητικές μνήμες. Αναπολώ κομμάτια ανθρώπων, χωρίς απαραίτητα τον ίδιο τον άνθρωπο κι εξιτάρομαι από τα παιχνίδια του μυαλού, που μπορούν καμιά φορά να στήνουν παγίδες τις οποίες εκούσια δεν βλέπεις.</i></div>
<div>
<i>Τι μου λείπει πιο πολύ; το πάθος...η αλληλεπίδραση που αφαιρεί τη λογική</i></div>
<div>
</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
<b>Αν δεν πηδήξω το μυαλό τι να το κάνω το κορμί; Όχι. Δεν μιλώ για κατάκτηση. Μπορώ να ανοίγω παράθυρα στα σκοτάδια. Μπορώ να σου δείχνω τον κόσμο ανάποδα. Μπορώ να σε πάω σε μέρη που δεν έχεις πάει ποτέ. Μπορώ να γκρεμίζω το πάθος, να το αποδομώ κομμάτι κομμάτι και να σου το δίνω στα χείλη. Κι αυτό να ξεφυτρώνει κάθε φορά αλλού. Μπορώ να κάνω ένα κομμάτι ύφασμα σημαία των ονείρων μου. Μπορώ να σε κάνω να πετάξεις. Κι ύστερα; Τι έχει ύστερα; Ένα τεράστιο εγώ. Το δικό σου ή το δικό μου. Τι σημασία έχει; Από πού ξεκίνησα; Από ένα μικρό παράθυρο στο σκοτάδι...</b><br />
<b><br /></b>
<b><br /></b>
<b><br /></b>
<b><br /></b></div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<br />
<div>
<br /></div>
</div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-14703501175428571032017-01-22T12:56:00.004+02:002017-01-22T12:59:56.865+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;"><b>-Μοιάζει σα να στέκεσαι παρατηρητής σε όσα τελικά δε ζεις</b></span><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;"><b>ευνουχισμένα συναισθήματα και πρωταγωνιστές που πεθαίνουν πάντα</b></span><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;"><b>ή χωρίζουν πάντα (καμιά φορά είναι το ίδιο)</b></span><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;"><b>ακόμη κι όταν περιγράφεις μέρα, νιώθω σκοτάδι</b></span><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;"><b>απειλή ερημιάς, μα πιο πολύ απειλή από τον ίδιο τον εαυτό</b></span><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;"><b>που να χωρέσει; που να χωρέσει το συναίσθημα που παλεύει να κάνει το γύρο ενός μικρού κόσμου;</b></span><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;"><b>{ίσως να τα κατάφερνα να γράψω, αν δεν είχε ήδη γραφτεί κάτι για μένα</b></span><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;"><b>καμιά φορά τα γεγονότα μας υπερβαίνουν}</b></span><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;"><b>...έπαψες να φοβάσαι;</b></span><br />
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;"><b><br /></b></span>
<span style="font-family: Courier New, Courier, monospace;"><b><i>-έπαψα;</i></b></span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2252176061799566101.post-49960798208036185962017-01-21T19:56:00.001+02:002017-01-21T19:56:04.323+02:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i><b><br /></b></i>
<i><b><br /></b></i>
<i><b><br /></b></i>
<i><b><br /></b></i>
<i><b>Σ ευχαριστώ που είσαι εδώ. Μ ακούς;</b></i><br />
<i><b>Και δεν θέλω να φύγεις.</b></i><br />
<i><b>Όλα τα άλλα, είναι λίγα κι ασήμαντα...</b></i><br />
<br />
δε σ' ακούω<br />
σε λαχταρώ<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
<b><i>έλα στην αγκαλιά μου </i></b></div>
<div>
<b><i>αυτή είναι η μόνη συγγνώμη που μπορώ να δεχτώ</i></b></div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
με έχω απορρίψει...δεν το βλέπεις;</div>
<div>
γιατί αναλώνεσαι;</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
<b><i>δεν με νοιάζει τι κάνεις εσύ με τον εαυτό σου</i></b></div>
<div>
<b><i>πες μου μόνο ότι μ αγαπάς κι ότι είσαι ερωτευμένη μαζί μου</i></b></div>
</div>
<div>
<b><i><br /></i></b></div>
<div>
<b><i><br /></i></b></div>
<div>
<b><i><br /></i></b></div>
<div>
<b><i><br /></i></b></div>
<div>
<b><i><br /></i></b></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Ikarushttp://www.blogger.com/profile/15286413290683908256noreply@blogger.com2